کدام کنسول بهتر است؟ps4 یا xbox one؟

شنبه, ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ۰۳:۳۵ ب.ظ

سوالی که شاید برای خیلی از دوستان پیش بیاید این است که بین دو کنسول بزرگ نسل هشتمی کدام یک بهتر است؟ ps4 بهتر است یا xbox one؟

یا کدامشان ویژگی بهتری دارند؟

در این مطلب با ما همراه شوید تا خوبی ها و بدی های این دو کنسول را برسی کنیم.

قیمت:

Xbox One: در آخرین به روزرسانی قیمت سایت آمازون، هزینه ی مورد نیاز برای خرید نسخه ی استاندارد این دستگاه، 293.99 پوند می باشد.

نسخه ی استاندارد این دستگاه، مجهز به کنترل وایرلس، هدست چت و کابل HDMI می باشد.

در حال حاضر، قیمت این نسخه از دستگاه در ایران، حدود یک میلیون و 750 هزار تومان می باشد.

PS4: قیمت رنگ مشکی 500 گیگابایتی این دستگاه بازی به همراه یک کنترل ومونو هدست، در سایت آمازون 329 پوند می باشد.

قیمت این دستگاه در ایران حدود یک میلیون و 689 هزار تومان می باشد.

اندازه و وزن:

Xbox One: این دستگاه کنسولی کاملا بزرگ می باشد، که به شکل یک مکعب مستطیل مشکی رنگ ساخته شده است. هرچند که Xbox One دستگاه بزرگی است، ولی سازنده حتی زحمت این را به خود نداده که آداپتور برق را درون دستگاه جای دهد. طراحان این کنسول سعی کرده‌اند مقداری ظاهر فشن به آن بدهند و از پلاستیک مشکی مات و براق در بدنه‌ی آن استفاده کرده‌اند.

PS4: این دستگاه مشکی، زمخت و تیز، با قطر 53 میلی متر، کاملا باریک‌تر از نخستین نسخه‌ی PS3 و نسخه‌ی سال 2012 آن ساخته شده است. این کنسول تنها 15 میلی متر قطورتر از نسخه‌ی سوپر اسلیم PS3 است. به علاوه با وزن 2.8 کیلوگرم، 600 گرمی از آخرین نسخه‌ی PS3 سنگین‌تر است.

گرافیک:

Xbox One: گرافیک به کار رفته در Xbox One قدرتی معادل کارت گرافیکی Radeon HD7000 با 8 گیگابایت حافظه‌ی اختصاصی DDR3 و 32 مگابایت eSRAM دارد.

PS4: گرافیک PS4 چیزی معادل همین Radeon HD7000 با 8 گیگابایت حافظه‌ی اختصاصی GDDR5 است. عملکرد آن‌ اصلا مانند Xbox One نیست و PS4 دست کم 50 درصد قدرتمندتر است.

دسته ها و دوربین:

Xbox One: گیم پد Xbox One را می‌توان یک دسته‌ی بازی کاملا استاندارد دانست. به علاوه‌ی D-Pad، چهار دکمه‌ی عملکردی، دو دکمه‌ی وسط و البته به همراه دکمه‌ی Xbox Home آن، دو دکمه‌ی وسط، دیگر Start و Back نیستند و تنها Menu و View را شامل می‌شوند. این دو چه در بازی و چه در بیرون از آن، می‌توانند کاربردهای زیاد و مختلفی داشته باشند. استیک‌های شستی علاوه بر مقعر بودن، لبه‌هایی از لاستیک زبر و طرح دار دارند. خود استیک‌ها حرکتی نسبتا روان‌تر نسبت به مدل قبلی دارند و دقت آن‌ها تقریبا یکسان است. Impulse Triggers نامی است که مایکروسافت بر روی دکمه های تریگر گیم پد Xbox One نهاده است. این دکمه های جدید دارای لرزاننده هستند. همچنین به لطف لاستیکی که بین تریگرها و بدنه قرار گرفته، صدای فشرده شدن کم تری را نیز تولید می‌کند. تنها ایرادی که می‌توان به آن وارد دانست، دکمه های Shoulder است که مقداری سفت‌تر از دکمه های مشابه نسبت به نمونه ی قبلی دستگاه می باشند. شارژدهی باتری با در نظر گرفتن اینکه انرژی از طریق دو عدد باتری AA تامین می‌شود فوق‌العاده است. به صورتی که در عرض یک هفته و نیمی که باتری‌های قابل شارژ را درون آن گذاشته بودیم، هیچ وقت تمام نشدند. در عین حال خوبی‌اش این است که با اتصال گیم پد از طریق کابل میکرو USB به پورت USB کنسول، می‌توانید آن‌ها را شارژ کنید. کنسول بازی ایکس باکس وان هم دوربین دارد. کینکت را می‌توان از جمله تصورات 30 سال پیش بشر دانست که اکنون محقق شده است. کینکت دارای دوربینی Full HD است، که می‌تواند حتی در تاریکی ببیند و تپش قلب شما را تشخیص دهد! حتی وقتی ایکس باکس خاموش است، کینکت همیشه می‌شنود تا هر زمان فرمان دادید، کنسول را روشن کند. کینکت همان چیزیست که اختلاف قیمت 100 دلاری بین PS4 و Xbox One را رقم زده است. کینکت 2 اکنون جزیی جدایی ناپذیر از Xbox شده است و دقیقا همان ویژگی است که خریداران را بین انتخاب PS4 و Xbox One به تامل وا می‌دارد. دوربین و میکروفون کینکت بر روی ستون سیاه رنگی که در کنار تلویزیون قرار می‌گیرد، واقع شده است. به وسیله ی فرمان صوتی تقریبا هرکاری می‌توانید با کنسول انجام دهید و اتفاقا نسبتا سهل و سریع است. یکی از جالب‌ترین قابلیت‌هایی که کینکت به ما ارائه می‌دهد، قابلیت تشخیص چهره است. تشخیص چهره‌ی ایکس باکس وان خیلی سریع و بی خطا کار می‌کند. میدان دید دوربین کینکت کاملا گسترده تر از مدل پیشین شده تا برخلاف کینکت قبلی، نیازی به چرخیدن فیزیکی نداشته باشد. تشخیص حرکت و بدن کینکت هم به طرز اعجاب آوری بهتر شده است. حرکات بدن خیلی دقیق درک می‌شود. در ضمن کینکت 2 می‌تواند تا 6 نفر را به صورت همزمان تشخیص دهد و حرکات آن‌ها را ردیابی کند. ظاهرا که کینکت توانایی آنالیز تا 2 گیگابایت دیتا در ثانیه را دارد. البته مشکلاتی هم وجود دارد، برای مثال کمینه ی فاصله ی قرار گرفتن در مقابل دوربین کینکت که توسط مایکروسافت توصیه شده، حدود 1.4 متر است که در آپارتمان های امروزی، خیلی کم نیست.

PS4:بهترین دسته های بازی، Dual Shock 4 می باشد که سونی تا به حال تولید کرده است. این دسته‌ی بازی بدون نقص نیست، ولی در عوض خیلی نزدیک به بی نقص است. در بیش تر موارد، Dual Shock 4 را می‌توان نسخه‌ی بهبود یافته‌ی Dual Shock 3 دانست. دو استیک استاندارد شستی، یک D pad یا همان پد دکمه های جهت دار بر روی قسمت سمت چپ، پد دکمه های عملکردی در سمت راست و چهار دکمه در قسمت بالا، فرم اصلی را تشکیل می‌دهند. به علاوه سنسور تشخیص تراز و موتور لرزاننده‌ی Dual Shock 3 با مقداری بهبود حفظ شده‌اند.
استیک‌های شستی اکنون مقداری مقعر با لبه‌هایی برآمده ساخته شده‌اند که باعث می‌شود خیالتان از بابت لیز نخوردن انگشت راحت باشد. این در حالی است که بزرگ‌ترین نقطه‌ی ضعف Dual Shock 3 همان استیک‌های محدب آن بودند. بنابراین نتیجه می‌گیریم که سونی به بازخورد مشتریان توجه کرده است. به طور کلی، ساخت Dual Shock 4 کاملا ارگونومیک تر و مدرن‌تر از Dual Shock 3 است.
سونی برخی ویژگی‌های اضافی را نیز با این دسته‌ی بازی همراه کرده است. یک اسپیکر، یک تاچ پد بزرگ قابل کلیک، یک ستون نور، دو دکمه‌ی Share و Option به جای دکمه های سنتی Start و Select از آن جمله هستند. هرچند که این آپشن ها خیلی خوب بوده‌اند، ولی چیز خیلی زیادی به تجربه‌ی گیمینگ کاربر اضافه نمی‌کنند. برای مثال اسپیکر موجود بر روی آن صدای زیادی تولید نمی‌کند و در کل دست کم در بازی‌هایی که در نخست برای PS4 وجود دارند، خیلی کارآمد نیست. چراغ جلویی هم خیلی شگفت انگیز نیست و تنها با بازی‌هایی کاربرد دارد که به همراه دوربین PS4 کار می‌کنند. در غیر این صورت بدون استفاده است. این دسته در حقیقت قسمتی از سیستم Move را تشکیل می‌دهد. سونی سعی کرده که با اضافه کردن یک ستون مجهز به دو دوربین که کنار تلویزیون قرار می‌گیرد، مقداری سیستمش را شبیه به Kinect مایکروسافت کند. این دو دوربین هرکدام رزولوشن 1280 در800 پیکسلی دارند. البته این را در جعبه‌ی PS4 نگذاشته تا مجبور باشید آن را به صورت جداگانه خریداری کنید.

سخت افزار:

Xbox One: درون Xbox One ای پی یوی 8 هسته ای Jaguar ساخت کمپانی AMD قرار گرفته است. سرعت چیپ Xbox One در حدود 1.75 گیگاهرتز و دارای 12 قطعه‌ی GCN Compute با 768 شیدر در مجموع است. این دستگاه دارای سرعت ساعتی 854 مگاهرتزی GPU می باشد. ایکس باکس وان دارای 8 گیگابایت حافظه‌ی رم 2133 مگاهرتزی DDR3 است. همواره در Xbox One قسمتی از توان سخت افزاری صرف کینکت و سیستم عامل مفصل‌تر آن می‌شود.

PS4: درون PS4 ای پی یوی 8 هسته یی Jaguar ساخت کمپانی AMD قرار گرفته است. یعنی تقریبا همان چیزی که بر روی PS4 هم یافت می‌شود. سرعت چیپ PS4 حدود 1.6 گیگاهرتز است. بعلاوه تعداد هسته های GPU این دستگاه دارای 18 قطعه از GCN Compute و 1152 شیدر است. این باعث می‌شود که PS4 از نظر قدرت پردازش گرافیکی خام کاملا برتر از Xbox One باشد. این دستگاه دارای سرعت ساعتی 854 مگاهرتز در GPU است. این دستگاه همچنین دارای رم 8 گیگابایتی 5500 مگاهرتزی GDDR5می باشد. بنابراین، پهنای باند بین CPU،GPU و RAM در PS4 کاملا بیشتر از ایکس باکس وان می باشد.

نرم افزار:

Xbox One: اگر یک نکته‌ی مشترک آزار دهنده در PS4 و Xbox One وجود داشته باشد، همان Day One Patch است. هنگامی که برای نخستین بار کنسول را روشن می‌کنید، سعی می‌کند که به اینترنت متصل شود و Patch مربوطه را دانلود کند. این Patch اصلا کم حجم نیست و خلاصه 500 مگابایتی از حجم اینترنت شما را طلب می‌کند. پس از دانلود، کنسول Restart می‌شود و کار نصب آغاز می‌گردد. بعد از نصب با اینترفیسی مواجه می‌شوید که بسیار شبیه به واسط کاربری ویندوز 8 است.Dashboard آن بسیار ساده است و کاشی‌ها، محدود به میانبرهایی می‌شوند که به آن‌ها احتیاج دارید. در حالی لیست دوستان شما در سمت چپ قرار دارد که بزرگ‌ترین پنجره که در میان صفحه باز شده، اپلیکیشن اکنون فعال شما را نشان می‌دهد. این پنجره‌ی بزرگ با کاشی‌های کوچک تر که اپلیکیشن های تازه استفاده شده یا فعال را نشان می‌دهد احاطه شده است. در کل به نظر ما اینترفیس جایی است که عملکرد Xbox one ازPS4 بهتر می‌باشد و خیلی ساده و قابل فهم تر است. روشن کردن کنسول بازی از طریق گفتن جمله‌ی، Xbox ON! بسیار هیجان انگیز است. البته کنسول واقعا در حالت خاموش قرار ندارد و در حقیقت در خواب است. این را با تشخیص چهره برای تشخیص اینکه شما صاحب واقعی آن هستید که ترکیب کنیم، به طور کلی 15 ثانیه یی طول می‌کشد تا Xbox One از خواب بیدار و آماده‌ی به کار شود. این فرمان صوتی به جز روشن کردن دستگاه در جاهای دیگر هم کاربرد دارد. توانایی‌های مالتی تسکینگ این کنسول هم خیلی خوب است. به طور همزمان می‌توان سه اپلیکیشن و یک بازی را فعال نگه داشت. البته بسته به اینکه اپلیکیشن ها و بازی چقدر از حافظه‌ی شما اشغال می‌کنند، تعداد می‌تواند کم تر شود. برای مثال برنامه‌ی Skype حجم بیش تری از حافظه را نسبت به NetFlix و Hulu Plus اشغال می‌کند. از طریق فرمان صوتی می‌توانید بین اپلیکیشن ها سوییچ کنید.

PS4: بدون نصب Day One Patch نسخه‌ی 1.5، بر روی PS4 هیچ چیز وجود ندارد. نه سیستم عامل، نه پخش بلوری، نه دسترسی PSN، نه مالتی پلیر آنلاین، نه پلی استیشن استور و نه پخش آنلاین.Day One Patch حدود 323 مگابایتی حجم دارد و پس از دانلود، نصب آن سه دقیقه زمان می‌برد. پس از Restart شدن اتوماتیک، دنیایی در مقابل چشمان شما گشایش می‌یابد.
واسط کاربری دسکتاپ جدید PS4، یک ارتقای جدی و عالی نسبت به واسط کاربری نسبتا گیج کننده‌ی PS3 به حساب می‌آید. این واسط کاربری در حقیقت یک سری موزائیک‌های مربعی شکل را شامل می‌شود که با انتخاب هرکدام می‌توانید محتوای بیش تر را شاهد باشید. کافی است که برای مثال یک بازی را انتخاب کنید. در این صورت می‌توانید شاهد یک Over View که سازنده‌ی بازی به صورت متن، عکس و ویدیو ارائه می‌دهد یا فعالیت‌های اخیر در شبکه های اجتماعی و نیز بازی‌های مشابه باشید. در حقیقت وقتی دیسک یک بازی جدید را وارد می‌کنید، آن بازی به طور کامل بر روی حافظه‌ی 500 گیگابایتی ذخیره می‌شود و برای همیشه موزائیک آن بر روی دسکتاپ جای می‌گیرد. مگر اینکه آن را Uninstall کنید. همین منوال در مورد بازی‌هایی که از PS Store دانلود می‌کنید هم وجود دارد. وقتی بازی‌ها زیاد می‌شوند، دسکتاپ واقعا جای شلوغی می‌گردد. به طرز غیر قابل باوری، Music Unlimited تنها آپشن شما برای پخش موسیقی از طریق PS4 است. بالا آمدن Music Unlimited نسبتا طولانی است و زمان زیادی برای این کار طول می‌کشد. به علاوه کار کردن با آن هم همین طور کند و ناروان است. Hulu Plus و Netflix مقداری سریع‌تر بارگزاری می‌شوند و تجربه‌ی مرورگری وب با آن نیز چندان تفاوتی با کنسول‌های دیگر ندارد. به طور کلی دست و پنجه نرم کردن با محیط وابسته به کیبورد و ماوس، بدون آن ها می‌تواند کاملا مشکل باشد. حتی با وجود تاچ پد باز هم مرورگری وب خیلی آسان نیست.

بازی ها:

Xbox One:

بازی Forza Motorsport 5 یکی از با کیفیت‌ترین بازی‌ها از نظر گرافیکی می باشد، که برای Xbox One ساخته شده است. این بازی را می‌توان یک شبیه ساز اتوموبیل سواری نیز به حساب آورد. رانندگی با اتومبیل های این بازی بسیار طبیعی است.
Dead Rising 3 یکی از بازی‌های نسبتا ناموفق برای این کنسول است. هرچند که گرافیک خیلی خوبی دارد، ولی بیش تر شبیه به یک محصول ناکامل به نظر می‌رسد. به صورتی که انیمیشن‌ها، خیلی بدشکل هستند و دیالوگ‌های بازی نیز چنگی به دل نمی‌زند.
اما اگر می‌خواهید واقعا توان گرافیکی Xbox One را به چالش بکشید، می‌توانید به سراغ بازی Ryse: Son Of Rome بروید. با این بازی می‌توانید از کینکت نیز استفاده کنید. در بازی مناظر خیلی زیبایی از روم قدیم نشان داده می‌شود که عمق بسیاری دارند.

PS4:

اگر به دنبال تفنگ، انفجار، آتش و کمی هیجان هستید، بازی Kill Zone: Shadow Fall می‌تواند انتخاب خوبی باشد. در حقیقت این بازی یکی از آپشن هایی است که می‌توانید توان گرافیکی PS4 را به چالش بکشید. رنگ‌ها، سایه‌ها، کاراکترها، همه و همه چنان گرافیک عمیقی دارند که علاوه بر PS4 می‌توانید، دوستانتان که هنوز PS4 نخریده‌اند را نیز به چالش بکشید و به هیجان وا دارید.
بازی‌های شگفت انگیز دیگر برای PS4 با نام Resogun،یک بازی خوب و عالی است که واقعا می‌توان آن را یک نمایش گرافیکی دانست. شما یک سفینه‌ی دو بعدی در دنیایی سه بعدی هستید که باید سفینه های فضایی‌ها را شکار کنید و همزمان، ناجی مردم از روی زمین به منطقه یی امن باشید. انفجارها و شلیک گلوله‌ها، به همراه صحنه های گرافیکی خیلی پیچیده، جایگاه هایی هستند که PS4 به خوبی از پس آن‌ها برمی‌آید.
مطمئنا Battlefield یکی از نام آشناترین بازی‌های PS4 است. این بازی از آن بازی‌هایی است که شما را در محیط جنگ واقعی غرق و کاملا از محیط اطراف جدا می‌کند. عمق میدان زیاد، انفجارها و تحرکات بسیار، همه و همه از جمله عناصری هستند که تمام توان PS4 را می‌طلبند.

حال، با همه ی این حرف ها، انتخاب برای بهترین کنسول بازی با شما است. هرچند از نظر قیمت و کیفیت تفاوت چندانی بین این دو کنسول بازی معروف وجود ندارد، اما نیاز و سلیقه ی افراد در خرید و استفاده از هر وسیله متفاوت است. بنابراین بهترین انتخاب همانی است که شما دوست تر دارید.

البته باید توجه داشته باشید که بازی کردن با کنسول یا کامپیوتر، چه برای کودکان با سنین پایین تر و چه برای بزرگسالان، نیازمند کنترل های شخصی و یا خارجی است.

از آن جایی که بنا به گفته ی روانشناسان، بازی کردن بیش از حد و بدون برنامه با بازی های ویدیویی، چه از طریق کامپیوتر و چه از طریق کنسول های بازی، می تواند اعتیاد آور باشد و برای روح و جسم افراد مشکلات زیادی ایجاد کند، پس باید برای انجام بازی های ویدیویی حتما برنامه و ساعت خاصی را در نظر بگیریم. این کار باعث می شود که علاوه بر لذت بردن و سرگرم شدن با بازی های ویدیویی، به سلامت روح و روانمان نیز کمک و از آسیب رسیدن به آن ها جلوگیری کنیم.

ضمنا یادمان باشد که برخی از بازی های ویدیویی، مخصوص سنین مشخصی هستند و افراد خارج از بازه ی سنی مشخص شده، حق بازی با آن ها را ندارند. با توجه کردن به بازه ی سنی بازی های ویدیویی، به شخصیت خود احترام گذاریم.